پدر
عارف جعفری (باغچارِ ارزگان ـ 1354)
پدر
پدرم، شکارچی‌ای بود
که تو را نمی‌شناخت
آن‌چنان که پایتخت‌های جهان را.
پدرم طعم عسل را می‌فهمید
و تو را ندیده بود.
پدرم خاکستر درختان را دیده بود
و به متن‌های قدیمی اعتقاد داشت.
هوا هنوز تاریک نشده بود که
پدرم از جلو همه ویترین‌ها گذشت،
از چند چوبه دار هم گذشت،
ولی به آخر نرسید.
پدرم از سیم خاردار هم گذشت
و تو را
و گل‌های شکسته‌ی یخ را دریافت
ولی به ایستگاه نرسید
به ساعت‌های کهنه گرینویچ نرسید
پدرم حتی به حافظه شاعران امروز هم نرسید.