شهدای مدافع وطن

ادامۀ سخنان دوستم را نشنیدم. نتوانستم که بشنوم. خبر نبود که فاجعه بود. ماتم ملی افغانستانِ مجروح بود که هر روز در چنبرۀ مسئولان فاشیست و بی‏‌لیاقت مجروح‏‌تر می‌‏شود. شهادت و زخم برداشتن بیش از ١۵٠ تن از مدافعان وطن آن‏‌هم در مسجد و طعام‏‌خانه نشان‌دهندۀ ماهیت اقتدارگرایی وحشیانۀ طالبان و حامیان آن‏‌هاست.
این تهاجم خونین در حالی صورت می‌‏گیرد که چند روز پیش حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، گفته بود: «طالبان در افغانستان امروز یک واقعیت بزرگ است.»! طالبان با چنین اعمال وحشیانه و فاشیستی‏‌‌ای ننگ افغانستان هستند. طالبانِ فاشیست و حامیان اقتدارگرایشان همواره با شیوه‌های مختلفی چون حملۀ انتحاری، ترور، سر بریدن، تولید داعش، و افراطی‌گری ملت ما را به مسلخ ‏
کشانده‏‌اند.
سوگمندانه‌‏تر آنکه بسیاری از مسئولان دولتی با مدیریت ناسالم و خیانت‏‌های پشت پرده دست بر دست قاتلان مردم افغانستان داده‏‌اند. چگونه ممکن است که نیرو‌های طالبان با تجهیزات نظامی‌ و ماشین‌های دولتی از آن‌همه ایستگاه‏‌های امنیتی بگذرند و خود را به مرکز لشکر ٢٠٩ «شاهین» برسانند و بعد در کمال خونسردی سربازان مدافع وطن را به خاک و خون بکشند و به‌شهادت
برسانند؟!
آقای رئیس‌جمهور! اعلان ماتم ملی فرزندان شهید خانواده‏‌های داغ‌دار افغانستان را بر‌نمی‌‏گرداند، اما محاکمه و معرفی عوامل دولتی این فاجعه شاید مرهمی‌ بر زخم قلب‏ خانواده‏‌های داغ‌دار شهدا باشد. اگر عاملان و حامیان دولتی فاجعه‏‌های پیشین جلریز، دومِ اسد در دهمزنگ، مسجد باقرالعلوم، شفاخانۀ سردار داوودخان و ده‏‌ها فاجعۀ دیگر روشن و معرفی می‌‏شدند، شاهد تراژدی انسانی در مزارشریف نبودیم. امروز هم دشمن اول مردم ما حامیان تفکر طالبان هستند که در پناه دولت به‌اصطلاح «وحدت ملی» زندگی می‌‏کنند.
محمدسرور رجایی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

دکمه بازگشت به بالا
بستن